W Centraal Laboratorium w Amsterdamie przeprowadzono też zabieg odtłuszczania w kąpieli w hesanie (także łatwo palnym i toksycznym; benzyna i heksan przy stężeniu 35—40 mg/l przez 10 min. są niebezpieczne dla życia, hejsanon jest mniej toksyczny), trwającej 30 minut i redukującej tak dalece tran, że stał się on nieszkodliwy dla farb i lakierów kurdybanów. Należy jednak w tym miejscu powiedzieć, iż zredukowane natłuszczenie (np. do 1 % ciężaru) musi być znowu podniesione w późniejszym zabiegu, nie więcej jednak jak do 5%. Gdyby tran rybi zaatakował już farby kurdybanu, tak że odpadają one od skóry, należy przed użyciem heksanu przeprowadzić ich utrwalenie. H.A.B. Soest, T. Stambolov i P B. Hallbeek (1985) zalecają w takich sytuacjach użycie 10-proc. alkoholowego roztworu polibutaralu winylu nanoszonego miękkim pędzlem na partie odchodzących od podłoża farb. Utrwalacz ten jest nierozpuszczalny przez heksanon.
Opisany przez D. Mullera sposób odtłuszczania kurdybanu w kąpieli w niepolarnym rozpuszczalniku nie zawsze jest możliwy, wymaga też odpowiedniego wyposażenia technicznego. Przeprowadzanie natomiast zabiegu odtłuszczania za pomocą kompresów z rozpuszczalnika i tlenkiem glinowym od odwrocia kurdybanu (ewentualnie na stole podciśnieniowym) wydaje się być dzisiaj najbardziej uniwersalnym sposobem. S. Jagers (1987) do odtłuszczania kurdybanów proponuje użycie kompresów nawilżonych heksanonem, alkoholem etylowym lub izopropanolem. W każdym jednak przypadku konieczne jest zabezpieczenie warstwy dekoracyjnej (lica kurdybanu) przed możliwością odpadania.
