Kategoria: Renowacja tkanin

Uzupełnianie ubytków. Wbrew pozorom bardzo trudne są uzupełnienia wymagające użycia odpowiednio zabarwionych materiałów, jak najbardziej zbliżonych do starej tkaniny, ponieważ stare barwienia ulegają z biegiem czasu silnym przemianom, które głównie > Otwórz “Uzupełnianie ubytków”

Laminowanie tkanin. Pokrewna metodą do opisanego dublowania przy użyciu folii jest laminowanie (jedno- lub dwustronnie) osłabionej tkaniny termoplastyczna folia syntetyczna, stapiającą się z konserwowanym obiektem. Możliwości sklejania są bardzo różne > Otwórz “Laminowanie tkanin”

Dublowanie między dwoma foliami. Kolejny wariant wyżej opisanych metod dublowania osłabionej tkaniny polega na umieszczeniu jej między dwiema warstwami przezroczystej folii, przy czym do najczęściej używanych należy folia sporządzana z > Otwórz “Dublowanie między dwoma foliami”

Dublowanie tkaniny na twarde podłoże. Za wariant dublowania tkanin zabytkowych uznać można naklejanie ich na twarde podłoże (np. szkło czy płytę z polimetakrylanów) lub umieszczanie ich między dwiema przezroczystymi płytami. > Otwórz “Dublowanie tkaniny na twarde podłoże”

Mniej więcej w tym samym czasie w Pracowni Konserwacji Tkanin na Politechnice w Delfcie do dublowania cienkich tkanin na siatkę terylenową używano jako spoiwa 1—2-proc. roztworu alkoholowego (alkoholu etylowego 96-proc.) > Otwórz “Spoiwa syntetyczne cz.4”

W Rijksmuseum w Amsterdamie technika dublowania tkanin polega na rozciągnięciu na równym podkładzie (np. z drewna) flaneli, na niej zaś folii Melinexu (poliester, prod. ICI), a w końcu tkaniny nylonowej. > Otwórz “Spoiwa syntetyczne cz.3”

Współcześnie stosowane do dublowania tkanin spoiwa syntetyczne nie dały jeszcze w pełni zadowalających wyników, chociaż są one coraz bliższe stawianym wymaganiom, zarówno fizycznym, chemicznym, jak i estetycznym. Również konserwatorzy dublujący > Otwórz “Spoiwa syntetyczne cz.2”

Spoiwa syntetyczne. W pracowniach konserwatorskich, w których zaniechano dublowania metodą szycia, zaczęto posługiwać się spoiwami półsyntetycznymi, takimi jak pochodne celulozy (metyloceluloza, karboksymetyloceluloza), np. Tylosa (prod. Hoechst-Kalle), Klucel (prod. Hercules) a > Otwórz “Spoiwa syntetyczne cz.1”

Poszczególne składniki spełniają następujące zadania:

1)    skrobia (mąka pszenna) i żelatyna nadają zdolności klejących spoiwu i zabezpieczają włókna tkaniny dublowanej, utrudniając do nich dostęp tlenu, i po części zmniejszają szkodliwe > Otwórz “Spoiwa naturalne cz.2”

Spoiwa naturalne. Spoiwa naturalne były używane do dublowania tkanin już w ubiegłym stuleciu, np. spoiwo skrobiowe (tzw. klajster mączny i ryżowy), gumowe (np. guma arabska) lub glutynowe (tzw. kleje zwierzęce). > Otwórz “Spoiwa naturalne cz.1”