Laminowanie tkanin. Pokrewna metodą do opisanego dublowania przy użyciu folii jest laminowanie (jedno- lub dwustronnie) osłabionej tkaniny termoplastyczna folia syntetyczna, stapiającą się z konserwowanym obiektem. Możliwości sklejania są bardzo różne w zależności od rodzaju folii (np. z polioctanu winylu, octanu celulozy czy innych). W tym zabiegu bardzo wiele zależy od właściwego wyboru folii syntetycznej. Do wad laminowania należy znaczne usztywnienie tkaniny, konieczność prowadzenia zabiegu przy użyciu ciepła oraz malejąca, w miarę upływu czasu, odwracalność zabiegu. Laminowanie może się odbywać w próżni, kiedy to tkaninę zabytkową umieszcza się w torbie polietylenowej i spaja brzegi. Po usunięciu powietrza sprasowuje się folię, w wyniku czego m.in. powierzchnia laminowanej tkaniny staje się gładka. Laminowanie tkanin zabytkowych w obecnej chwili należy stosować tylko w ostatecznych wypadkach, gdy inne metody nie mogą być użyte do konserwowania.
