Kwas. W przypadku splamienia tkaniny kwasem niezbędne jest natychmiastowe odplamianie, bowiem niektóre kwasy powodują rozkład i odbarwiają tkaninę. Odnosi się to m. in. do takich kwasów nieorganicznych, jak siarkowy, solny i azotowy. Zwłaszcza kwas siarkowy już po krótkim czasie oddziaływania zupełnie zniszczy tkaninę, która zabarwia się na czarno i tworzą się w niej dziury. Dlatego rzadko udaje się uniknąć uszkodzenia tkaniny, gdy zostanie zaplamiona kwasem, bowiem nawet w tym przypadku, gdy włókna tkaniny wytrzymają działanie kwasu (np. włókna syntetyczne), to następuje rozkład barwnika, w wyniku czego na tkaninie pozostaje jaśniejsze miejsce. Niekiedy w tego rodzaju przypadkach można zastosować tzw. retusz, który w pewnym stopniu zmniejsza wrażenie uszkodzenia tkaniny. Po splamieniu tkaniny kwasem należy najpierw zobojętnić jego działanie, tzn. podziałać na zaplamione miejsce tkaniny płynem alkalicznym (np. rozcieńczonym amoniakiem, roztworem kwaśnego węglanu sodowego, boraksu lub sody) lub też roztworem alkalicznego środka piorącego. Niezwłocznie potem spłukuje się zaplamione miejsce obficie ciepłą wodą, bowiem podczas procesu zobojętniania może nastąpić — zwłaszcza w przypadku nadmiernie stężonych roztworów — uszkodzenie tkaniny, a przede wszystkim uszkodzenie wybarwienia. Kiedy plama z kwasu zostanie zauważona zbyt późno, należy mimo wszystko próbować ratować tkaninę, przy czym jednak trzeba się liczyć z tym, że przy tego rodzaju próbach może nastąpić rozpad tkaniny. Uszkodzenia tkaniny powstałe w wyniku działania kwasów pojawiają się niekiedy dopiero po czyszczeniu chemicznym lub po praniu odzieży w wodzie.
