Rodzaje szkła
Szkło produkuje się z pozyskiwanej z piasku krzemionki wzbogaconej tlenkami: sodu, potasu, wapnia, baru, glinu oraz rzadziej cynku i fosforu.
W XVII w. Anglik George Ravenscroft zastosował po raz pierwszy tlenek ołowiu, uzyskując znane nam do dziś szkło krzemionkowe. Szkło jest nie tylko powszechnie dostępnym materiałem użytkowym, ale także spełnia liczne funkcje zdobnicze.
Szkło trawione kwasem
Szkło trawione uzyskiwano kiedyś przez powlekanie powierzchni woskiem, w którym ostrym narzędziem ryto następnie wzór. Po zanurzeniu w kwasie, nie osłonięte woskiem części ulegały wytrawieniu.
Szkło kameowe (dwuwarstwowe)
Efekt ten uzyskuje się nakładając na bezbarwne szkło warstwę szkła barwionego. Kolorowa warstwa jest oceniana według swojej grubości. Szkło dwubarwne poddaje się szlifowaniu lub trawieniu.
Szkło szlifowane (rżnięte)
Wyrobom szklanym można nadać fasetowaną fakturę, oszlifowując je na kole szlifierskiem. Technika ta uwypukla właściwości odblaskowe i refrakcyjne szkła.
W najstarszych kielichach rżnięta jest jedynie nóżka, wystarczająco gruba, by nie nastąpiło pęknięcie materiału. Współczesne gatunki szkła nadają się do takiej obróbki w każdej postaci.
Szkło grawerowane
Grawerunek, czyli matowy motyw na lśniącej powierzchni szkła, uzyskuje się przez rysowanie szkła diamentowym rylcem lub krawędzią koła szlifierskiego. Grawerunek przy użyciu diamentu stosowano już w XVI wieku, ale od XVIII wieku zaczęła go wypierać technika koła szlifierskiego.
Millefiori
Ten typ szkła wywodzi się z Wenecji, rozpowszechnili go jednak Francuzi. Oryginalne wyroby typu millefiori osiągają zawrotne ceny.
Millefiori
Wzory wewnątrz tego przycisku do papieru powstały w wyniku zgrupowania maleńkich włókienek barwionego szklą i przecięcia ich w poprzek, a następnie zalania przezroczystym szkłem.
Szkło odlewane
Wyroby tego typu powstają przez wydmuchiwanie bąbla roztopionej masy szklanej w zamkniętej formie. Ciśnienie wdmuchiwanego przez rurkę powietrza dociska szkło do wewnętrznych ścianek formy.
W latach dwudziestych opracowano metodę, polegającą na wciskaniu płynnego szkła do formy za pomocą tłoków.
Wzory na wyrobach wydmuchiwanych widać zarówno na zewnątrz, jak i wewnątrz, wyroby pochodzące z prasy mają gładkie wnętrze. Wyroby odlewane łatwo odróżnić od szkła szlifowanego po bardziej zaokrąglonych krawędziach rżnięć.
Szkło malowane i emaliowane
Wzory malowane bezpośrednio na szkle szybko się ścierają, łatwo jednak je odświeżyć. Malunki na spodniej stronie szkła są znacznie trwalsze. Wyroby szklane często zdobione są złoceniami, zwłaszcza na krawędziach. W przypadku wytarcia można je łatwo odtworzyć.
Wzory emaliowane są wyjątkowo trwałe, jako że wypala się je w piecu, aż do połączenia się emalii ze szkłem.
