Poszczególne składniki spełniają następujące zadania:
1) skrobia (mąka pszenna) i żelatyna nadają zdolności klejących spoiwu i zabezpieczają włókna tkaniny dublowanej, utrudniając do nich dostęp tlenu, i po części zmniejszają szkodliwe działanie światła,
2) gliceryna działa rozmiękczająco i higroskopijnie, tzn. wpływa na elastyczność włókien i zwolnienie procesu wysychania powłoki ochronnej,
3) woda łub spirytus działa nawilżająco i rozpuszczająco,
4) kwas benzoesowy, tymol lub p-aminobenzenosulfamid są środkami anty-septycznymi, zabezpieczającymi przed rozwojem mikroorganizmów.
N.N. Siemienowicz proponuje następujący skład klajstru: 3—4%mąki pszennej. 0,25% żelatyny, 3% gliceryny, 10—20% alkoholu etylowego, 0,1—02% kwasu benzoesowego, tymolu lub p-aminobenzenosulfamidu. W zależności od wytrzymałości i stanu zachowania tkaniny zabytkowej stosunek ilościowy składników ulega zmianie, gdyż może być uzyskany klejster rzadki, średnio gęsty i gęsty.
Skrobia pszenna, mimo swej nieodporności na ataki mikroorganizmów i ograniczoną elastyczność, jest stosowna w niektórych pracowniach konserwatorskich dzięki m.in. wynalezieniu stołu podciśnieniowego i jego stałym udoskonaleniom, a także dzięki modyfikacjom spoiw skrobiowych osiąganych przez chemiczne reakcje lub degradację enzymatyczną.
