Kategoria: Renowacja kurdybanów

Usuwanie podklejeń z kurdybanów. Często odwrocie kurdrybanów nosi ślady dawnych zabiegów konserwatorskich w postaci różnych podklejeń (np. z papieru, płótna, tektury, płyt drewnianych itp.), które miały na celu wzmocnienie obiektów. ·

Zabiegi konserwatorskie

Zabiegi stabilizacji i neutralizacji kwasowości skóry. Dla zabytków ze skóry za normalną wartość przyjmuje się pH od 3 do 6. Skóra o wartości pH poniżej 3, tzn. o ·

Zabiegi profilaktyczne

Podstawową zasadą działania konserwatora dzieł sztuki jest stworzenie i zachowanie dla obiektów odpowiednich warunków otoczenia, wśród których najważniejsze jest utrzymanie temperatury około 15°C, przy względnej wilgotności powietrza 50—60%, ·

Niewłaściwe zabiegi konserwatorskie. Poważnym błędem dawnych poczynań konserwatorskich było przetłuszczanie skóry i stosowanie tłuszczów, które z czasem okazały się szkodliwe. Celem natłuszczania jest zachowanie wilgoci w skórze i zabezpieczenie włókien ·

Ślady użytkowania i deformacje mechaniczne. Wyrazem postępującego starzenia jest utleniająca degradacja garbnika oraz włókien skóry, aż do rozpadu lub „spudrowania” materiału. W miarę starzenia skóra kurdybanu (w wyniku wpływów otoczenia) ·

Czynniki biologiczne. Kurdybany są atakowane czasem przez pleśnie, promieniowce, bakterie i owady, np. z rzędu gryzaków. Ich aktywność ujawnia się szczególnie na kurdybanach przechowywanych w nieodpowiednich warunkach. Kolagen jako główny ·

Czynniki chemiczne. Absorpcja tlenków siarki przez skórę z powietrza daje początek groźnej reakcji kwasu siarkowego, której końcowym produktem rozkładu włókien skóry jest siarczek amonu. Dwutlenek siarki utlenia się na skórze, ·

Kurdybany są wyrobami z garbowanej skóry cielęcej, koziej lub owczej, zazwyczaj wytłaczanej we wzory, zdobionej płatkami metalu (najczęściej srebra), farbami, a także pokryte werniksem. W wyniku specyficznej wielowarstwowej budowy konserwacja ·