Dublowanie między dwoma foliami. Kolejny wariant wyżej opisanych metod dublowania osłabionej tkaniny polega na umieszczeniu jej między dwiema warstwami przezroczystej folii, przy czym do najczęściej używanych należy folia sporządzana z octanu celulozy.
Zaletą umieszczenia tkaniny między foliami jest dobra ochrona przed kurzem i tlenem, możliwość oglądania obiektu ze wszystkich stron oraz względnie niski koszt zabiegu. Do wad należy słaba ochrona przed szkodliwym działaniem światła, niebieskawy połysk, jaki daje folia oraz względnie łatwe odklejanie się od niej np. jedwabiu. Metoda ta, podobnie jak umieszczenie zabytku między płytami szkła organicznego, zmienia charakter tkaniny w sztywną tablicę, ma jednak tę przewagę nad stosowaniem plexiglasów, że pozwala na pewną giętkość i na zwijanie obiektu.
