2. Jeżeli tkanina ma być ponownie barwiona, to odbarwienie musi być całkowite i równomierne. Mylą się ci, którzy sądzą, iż nałożony na tkaninę ciemniejszy barwnik pokryje plamy powstałe przy wybielaniu i odbarwianiu. Sprawa staje się. jeszcze trudniejsza, gdy tkanina ma być powtórnie zabarwiona na kolor jaśniejszy. W tym przypadku poprzedni barwnik musi być całkowicie usunięty. Jest to możliwe w rzadkich jedynie przypadkach, przy czym nie podobna uniknąć wielokrotnych zabiegów wybielania. Należy jednak podkreślić, iż każdy zabieg wybielania czy też odbarwiania nie jest obojętny dla tkaniny. Wprost przeciwnie — każdy z nich pozostawia na tkaninie ślady. Dlatego należy się zastanowić nad tym, czy narażać tkaninę na wielokrotne procesy chemiczne, czy też raczej zdecydować się na ciemniejszy odcień przy jej ponownym barwieniu. Rezultat ponownego barwienia w warunkach domowych jest raczej dziełem przypadku, bowiem nigdy nie wiadomo, jak zareaguje poprzednie wybarwienie na barwnik nowy, zawarty w kąpieli barwiącej. Sprawia to zresztą trudność także i fachowcom, w przypadku zatem barwienia odzieży zawsze należy liczyć się z możliwością niepowodzenia.
3. Przed przystąpieniem do wybielania i odbarwiania należy usunąć z odzieży wszelkie możliwe części metalowe, jak np. haczyki i haftki, guziki, szpilki, agrafki, zamki błyskawiczne itp., bowiem chemikalia w zetknięciu z metalem powodują niepożądane reakcje uboczne. Wystarczy niekiedy maleńki element metalowy (np. zapomniana szpilka czy haftka) aby spowodować tzw. katalityczne uszkodzenie tkanin znajdujących się w kąpieli wybielającej, aż do powstawania dziur włącznie. Nawet plamy z rdzy mogą stać się przyczyną zniszczenia tkaniny przy wybielaniu utleniającym.
4. Istnieją — jak wiadomo — barwniki, których nie można całkowicie odbarwić. Do tego typu barwników zalicza się barwniki siarkowe i kadziowe (np. barwniki indantrenowe). Wykazują one niekiedy taką właściwość, że zmieniają odcień w kąpieli wybielającej, zaś po wysuszeniu tkaniny i po ponownym podziałaniu tlenem przyjmują pierwotny odcień. Przy tego rodzaju barwnikach trzeba niekiedy zrezygnować z wybielania lub odbarwiania.
5. W każdym przypadku należy wykonać próbę działania środka chemicznego na tkaninę, podobnie jak to się czyni przy usuwaniu plam.
6. Kąpiel wybielającą lub odbarwiającą można przygotować jedynie w nieuszkodzonych naczyniach emaliowanych lub kamiennych, bądź w kadzi drewnianej. Nigdy natomiast nie należy używać do tego celu naczyń metalowych.
7. Zanurzone w kąpieli wybielającej lub odbarwiającej tkaniny należy stale poruszać, aby umożliwić równomierne działanie zastosowanego w danym przypadku środka chemicznego.
8. Nowoczesne, tzw. samoczynne środki piorące, zawierające środki wybielające (chemikalia bogate w tlen) nie mogą być nasypywane bezpośrednio na wybielaną tkaninę, ponieważ mogłoby dojść do rozkładu lub podziurawienia tkaniny. Dlatego przed wykorzystaniem kąpieli należy starannie rozpuścić w niej stosowany w danym przypadku preparat.
9. Po wybieleniu lub odbarwieniu spłukuje się tkaninę obficie strumieniem bieżącej wody. W żadnym przypadku nie wystarczy krótkie i pobieżne płukanie w stojącej wodzie. W przypadku niedostatecznego spłukania należy się liczyć z możliwością powstania uszkodzeń, bowiem nie wypłukane z tkaniny pozostałości chemikaliów nadal na nią oddziałują.
10. Jeżeli zastosowano środki wybielające zawierające chlor (np. roztwór podchlorynu potasowego), wówczas do pierwszego płukania lub do specjalnej kąpieli płuczącej dodaje się nieco tiosiarczanu sodowego (tzw. antychloru), który wiąże chemicznie resztki chloru. Jednakże po kąpieli z tiosiarczanem trzeba dodatkowo dokładnie spłukać tkaninę czystą wodą, bowiem także i te, pozostawione w tkaninie chemikalia, działają na nią szkodliwie.
