Zniszczone i uszkodzone tkaniny zabytkowe powinny być wzmacniane na całej ich powierzchni, a nie tylko przez podklejanie łatek w widocznych miejscach zniszczeń. Łatki mogą być bowiem przyczyną różnej rozszerzalności i zmniejszenia elastyczności, nadto prędzej czy później staną się widoczne na stronie licowej w wyniku odciskania się. Stosowane w konserwacji malarstwa sztalugowego spajanie nitek (jako rozwiązanie alternatywne do podklejania łatek) nie jest przydatne w konserwacji tkanin, gdzie przeważnie ubytki ze zniszczonymi końcami nitek wymagają zabezpieczenia.
Konieczną czynnością poprzedzającą dublowanie jest wygotowanie apretury z płótna wzmacniającego Obecnie apretura występuje prawie zawsze w oferowanych przez handel tkaninach, ma ona do spełnienia wiele zadań: zapewnić estetyczny wygląd zapobiec skurczowi, nadać cechy wodoodporności i ogniotrwałości itd ale przede wszystkim przedłużyć wartość użytkową. Apretura przeszkadza jednak w zabiegach konserwatorskich, utrudniając np barwienie tkanin (ogranicza wybór; czym niepewnym trwałość barwienia) oraz przyspieszając starzenie Często zachodzi potrzeba barwienia lub podbarwiania tkaniny dublującej, aby zbliżyć ją kolorystycznie do tkaniny zabytkowej. Bardzo istotne, aby użyte do barwienia tkaniny barwniki były światłotrwałe. Na przykład barwniki pochodzenia roślinnego dają bardzo ładne tony, są jednak mało odporne na działanie światła W celu uzyskania większej gwarancji, że zachowa się odporność na światło, me należy mieszać ze sobą więcej niż dwóch lub trzech barwników.
