Regeneracja warstwy farb i pozłoty. Odświeżanie farb i uczynienie ich ponownie przepuszczalnymi dla światła, podobnie jak „oślepłych” warstw werniksu, polega w znacznym stopniu na likwidacji gęstej siatki drobych spękań. Czasami, w wypadku warstwy szelaku, można to osiągnąć przecierając szmatką nasączoną alkoholem etylowym. Należy unikać wprowadzania dodatkowych warstw lakieru czy werniksu w celu odświeżenia (a nie ochrony) warstwy dekoracyjnej kurdybanu. Generalnie regenerację warstw farb i werniksów przeprowadza się tak, jak konserwację malowideł sztalugowych.
Punktowanie. Uzupełnianie ubytków w warstwie farb w kurdybanie przeprowadza się za pomocą odsączonych farb olejno-żywicznych, pozłoty zaś retuszuje się odpowiednio podbarwianymi barwnikami anilinowymi na bazie spirytusu czy przezroczystego lakieru. Do uzupełnień folii srebrnej bywa używany m.in. proszek aluminiowy.
Warstwy ochronne. Po wszystkich zabiegach konserwatorskich przeprowadzonych od strony licowej, należy zabezpieczyć kurdyban przed szkodliwymi działaniami czynników atmosferycznych. Najczęściej nanosi się werniksy takie same jak w konserwacji malarstwa sztalugowego, to jest białko jaj kurzych, lakier nitrocelulozowy lub akrylowy, czy np. roztwór wosku w heksanie z kilkoma kroplami oleju rocznikowego. Dzięki temu powstaje cienka warstwa wosku na powierzchni kurdybanu, zamykając delikatne spękania warstwy werniksu i tym samym zapobiegając zaatakowaniu, np. płatków srebra przez siarkowodór z powietrza, a w konsekwencji powstawaniu czarnego siarczku srebra.
