Wełnianą odzież i inne artykuły trzeba prać ostrożnie. Nigdy nie używać do tego gorącej wody i nie wlewać wody bezpośrednio na tkaninę. Kąpiel piorąca powinna być zimna lub letnia, z dodatkiem płatków mydlanych lub łagodnego detergentu w płynie lub środka do prania wełny. Wełny nie należy nama-czać, wykręcać, szorować ani trzeć; takie działanie tylko mechaci wełnę i powoduje filcowanie.
Białej odzieży wełnianej – szczególnie robionej na drutach odzieży dziecięcej – nie wolno suszyć na słońcu, gdyż zżółknie.
Mokrą wełnianą odzież należy jak najszybciej wycisnąć i powiesić do wyschnięcia. Można też rozłożyć ją płasko lub wysuszyć w suszarce nastawionej na jak najniższą temperaturę.
Niektóre sztuki wełnianej odzieży można prać w pralce, nastawiając ją na najkrótszy cykl; inne wymagają prania ręcznego. Pralkę należy wyścielić miękkim ręcznikiem, dzięki czemu wełna pozostanie miękka i puszysta. Woda powinna być zimna lub letnia z detergentem do prania wełny. Odzież wyjąć z pralki natychmiast po zakończeniu płukania.
Kiedy wyrób jest jeszcze mokry, należy mu nadać właściwy kształt, a następnie powiesić do wyschnięcia. Swetry można wieszać na starych rajstopach przeciągniętych przez rękawy, mocując stopki i gumkę w talii do sznurów. W sklepach są specjalne plastikowe siatki do suszenia na płasko.
Wyprane ręcznie i wypłukane wełny można następnie dołączyć do wypranej odzieży w pralce, tuż przed ostatnim wirowaniem. To usunie nadmiar wody i przyspieszy suszenie.
Można też mokrą sztukę wełnianej odzieży zawinąć w gruby ręcznik, żeby odciągnąć wodę.
Większość wyrobów z włóczek syntetycznych wyjdzie z prania jak nowa. Inne, wyprane niewłaściwie, nieproporcjonalnie się rozciągną.
Skurczone swetry wełniane. Można czasem przywrócić im właściwe wymiary. W tym celu trzeba rozpuścić 75 g soli gorzkiej w takiej ilości gorącej wody, żeby przykryła wyrób. Robi się to w dużej plastikowej misce lub porcelanowej umywalce, w żadnym razie w naczyniu metalowym. Niech roztwór ostygnie do temperatury ciała. Skurczoną odzież, wypraną i suchą, moczy się w nim przez pół godziny. W tym czasie trzeba pilnować, żeby wszystkie części wyrobu były dokładnie zanurzone i kilkakrotnie go poruszyć. Wyciągnąć wyrób z roztworu i zawinąć w ręcznik, żeby odsączyć wodę.
Odwinąć odzież z ręcznika i rozłożyć ją płasko. Rozciągać metodycznie wzdłuż i w poprzek, porównując od czasu do czasu z inną sztuką odzieży, mającej właściwe wymiary. Powiesić do wyschnięcia na rajstopach lub plastikowej siatce. Podczas schnięcia jeszcze kilkakrotnie rozciągnąć.
Kiedy prawie wyschnie, wyprasować na miękko wyłożonej desce żelazkiem parowym nastawionym na temperaturę prasowania wełny i sprawdzić wymiary.
Nie należy spodziewać się cudów. Niektóre dzianiny poddają się łatwiej niż inne, lecz zabieg nie jest kosztowny i wart wypróbowania, jeśli miałby uratować jakąś cenną sztukę garderoby.
Rozciągnięte swetry. Niektóre ciężkie wyroby z dzianiny, szczególnie robione ręcznie na drutach, po praniu się rozciągają. Zwykle dzieje się tak dlatego, że zostały powieszone na sznurku, kiedy były jeszcze ciężkie od wody. Drogie kaszmiry oraz inne dzianiny wełniane także mogą się rozciągnąć, jeśli nieostrożnie się je pierze.
Dekatyzowanie. Czasem wyroby z dzianiny (lecz nie akrylowe) można zdekatyzować. Suchy wyrób należy zanurzyć w gorącej, ale nie wrzącej wodzie. Moczyć przez kilka minut, obracając i pilnując, żeby wszystkie części znajdowały się pod wodą. Najlepiej zrobić to w wannie. Nie wolno podnosić z wody, chyba że wyjmie się go w całości, podtrzymując od dołu obiema rękami. Następnie wycisnąć tyle wody, ile się da i zawinąć w puszysty ręcznik i znowu wycisnąć. Suszyć na płasko, jak podano wyżej, na rozłożonym ręczniku. Po wyschnięciu delikatnie wyprasować żelazkiem parowym, nie przeciągając żelazka na boki, tylko przyciskając miejsce przy miejscu.
Przed zakupem
Zanim się kupi jakikolwiek gruby wełniany sweter, należy przeczytać metkę. Może się okazać, że wskazane jest tylko pranie chemiczne lub specjalna procedura prania.
Usuwanie plam i zabrudzeń – Wełna
